چرا ربات چرخ‌دار موکسی، آینده واقعی رباتیک کاربردی است؟

موکسی؛ رباتی که آینده را روی چرخ می‌سازد

نه روی دو پا، بلکه روی دو چرخ؛ چگونه ربات بیمارستانی موکسی، افسانه ربات‌های انسان‌نما را به چالش می‌کشد

در سال‌های اخیر، با نمایش ربات‌های انسان‌نمای دوپا توسط غول‌های فناوری مانند تسلا و Figure.AI، چشم‌انداز آینده‌ای مملو از خدمتکاران رباتیک هوشمند با پتانسیل اقتصادی بی‌پایان، در ذهن بسیاری شکل گرفته است. این ربات‌ها با توانایی حرکت بر روی دو پا، نویدبخش انجام وظایف پیچیده در محیط‌های انسانی هستند. اما استارتاپی کمتر شناخته‌شده در آستین تگزاس، با رویکردی متفاوت، این تصور غالب را به چالش می‌کشد. شرکت Diligent Robotics معتقد است که برای اکثر کاربردهای عملی، نیازی به پاهای پیچیده نیست و ربات‌های چرخ‌دار می‌توانند پاسخگوی نیازهای اصلی باشند.

این شرکت با ربات خود به نام موکسی (Moxi)، که یک ربات چرخ‌دار فعال در محیط‌های بیمارستانی است، ثابت کرده که تمرکز بر حل یک مشکل واقعی با طراحی بهینه، می‌تواند تأثیری شگرف بر بهره‌وری و کارایی داشته باشد. ویویان چو (Vivian Chu)، هم‌بنیان‌گذار و مدیر ارشد نوآوری Diligent Robotics، معتقد است که فرم فکتور چرخ‌دار – شامل دو بازو، یک سر و چرخ‌ها – به احتمال زیاد بخش عمده‌ای از نیازهای شرکت‌ها را پوشش خواهد داد. این دیدگاه، نه تنها یک انتخاب فنی، بلکه یک فلسفه طراحی است که بر کارایی، ایمنی و کاربردی بودن در دنیای واقعی تأکید دارد.

سایبرکست قسمت 50 : موکسی؛ رباتی که آینده را روی چرخ می‌سازد

چرا آینده ربات‌ها شاید روی دو پا نباشد؟

استارتاپ Diligent Robotics با تمرکز بر حل مشکلات واقعی، ثابت می‌کند که کارایی و ایمنی بر پیچیدگی‌های انسان‌نما ارجحیت دارد

موکسی: فراتر از یک ربات، یک دستیار هوشمند در بیمارستان

شرکت Diligent Robotics که در سال 2017 تأسیس شد، با هدف ساخت ربات‌هایی برای حوزه بهداشت و درمان پا به عرصه گذاشت. ربات پرچم‌دار آن‌ها، موکسی، برای خودکارسازی وظایف تکراری اما حیاتی در بیمارستان‌ها طراحی شده است؛ کارهایی مانند تحویل نمونه‌های آزمایشگاهی یا تجهیزات پزشکی. ویویان چو توضیح می‌دهد که این وظایف لجستیکی، گرچه ضروری هستند، اما زمان گران‌بهای کادر درمان را از مراقبت مستقیم از بیماران می‌گیرند. تحقیقات اولیه این تیم، که شامل همراهی پرستاران با کرونومتر و تخته‌شاسی بود، نشان داد که کادر درمان تا 30 درصد از وقت خود را صرف جمع‌آوری و جابجایی تجهیزات می‌کنند و به همین دلیل، کمتر از 30 درصد زمانشان به مراقبت مستقیم از بیمار اختصاص می‌یابد.

اینجا بود که ایده اصلی شکل گرفت: «این همان جایی است که ربات‌ها باید باشند. اینگونه است که باید به ربات‌ها به عنوان تقویت‌کننده انسان‌ها و نه جایگزین آن‌ها فکر کرد». موکسی به عنوان یک «حداقل ربات انسان‌نمای کارا» (minimum viable humanoid) طراحی شده است تا بر وظایف خاصی تمرکز کند، نه اینکه یک ربات همه‌کاره با قابلیت مکالمه آزاد شبیه به مدل‌های زبانی پیشرفته باشد. با این حال، سادگی ظاهری آن نباید ما را به اشتباه بیندازد. تاکنون بیش از 90 ربات موکسی در بیش از 25 بیمارستان مستقر شده و بیش از 1.2 میلیون عملیات تحویل تجهیزات را انجام داده‌اند. شرکت تخمین می‌زند که این فعالیت‌ها معادل صرفه‌جویی در حدود نیم میلیون ساعت از زمان کادر درمان بوده است.

طراحی هوشمندانه موکسی: چرا هر قطعه اهمیت دارد؟

فلسفه طراحی موکسی بر اساس نیازهای واقعی محیط بیمارستان شکل گرفته است. در روزهای ابتدایی، سرمایه‌گذاران از تیم می‌پرسیدند: «چرا ربات شما بازو دارد؟». پاسخ از دیدگاه بنیان‌گذاران واضح بود: بدون بازو، بیمارستان‌ها مجبور بودند تمام درها و آسانسورهای خود را تغییر دهند که می‌توانست تا یک میلیون دلار هزینه و یک سال زمان ببرد. اما موکسی با بازوی خود به سادگی دکمه آسانسور را فشار می‌دهد.

وجود سر نیز یک تصمیم کلیدی بود. در محیطی که افراد برای اولین بار با یک ربات تعامل می‌کنند، سر به ربات اجازه می‌دهد تا قصد و نیت خود را از طریق ارتباط غیرکلامی، مانند نگاه کردن، منتقل کند. به عنوان مثال، وقتی موکسی به فنجانی نگاه می‌کند، اطرافیان متوجه می‌شوند که قصد تعامل با آن را دارد. حسگر اصلی ربات برای دستکاری اشیاء نیز در سر آن قرار دارد، بنابراین هر نگاه همزمان فرآیند ادراک فعال و انتقال نیت است.

و اما در مورد چرخ‌ها؛ بیمارستان‌ها محیط‌هایی هستند که طبق استانداردها (مانند ADA) ساخته شده‌اند و دارای رمپ و درهای خودکار هستند. بنابراین، فرم فکتور چرخ‌دار یک انتخاب منطقی، ایمن و آماری پایدار است. در صورت بروز مشکل و قطع برق، می‌توان به راحتی ربات را به کنار هل داد، کاری که با یک ربات سنگین دوپا به سادگی ممکن نیست.

ربات‌های دوپا در مقابل چرخ‌دار: کدام یک آینده را می‌سازد؟

ویویان چو معتقد است که اگرچه برای برخی کاربردهای خاص مانند عملیات امداد و نجات در مناطق فاجعه‌زده یا حرکت در خانه‌هایی با پله، ربات‌های دوپا ضروری خواهند بود، اما برای اکثر وظایف تجاری و صنعتی، ربات‌های چرخ‌دار کفایت می‌کنند. او تأکید می‌کند که تمرکز باید بر روی «نقطه درد» (pain point) و وظایفی باشد که ربات‌ها می‌توانند به صورت 24/7 انجام دهند تا واقعاً زمان انسان‌ها را به آن‌ها بازگردانند. صحبت در مورد ربات‌های دوپا برای محیطی مانند انبارها ممکن است زودهنگام باشد، زیرا نیاز اصلی در آنجا لزوماً نیازمند پا نیست. او حضور ربات‌های دوپا در خانه‌ها را نیز بسیار دور از دسترس می‌بیند.

جالب است که با تغییر تمرکز بازار به سمت ربات‌های انسان‌نما، نگاه سرمایه‌گذاران نیز تغییر کرده است. اگر در گذشته می‌پرسیدند «چرا ربات شما یک بازو دارد؟»، اکنون می‌پرسند «چرا دو بازو ندارد؟». این نشان می‌دهد که درک بازار از پتانسیل ربات‌ها در حال تکامل است و Diligent Robotics نیز افزودن بازوی دوم را برای انجام وظایف پیچیده‌تر در نقشه راه آینده خود قرار داده است.

چالش‌ها و آینده پیش رو

یکی از بزرگترین چالش‌های فعلی در دنیای رباتیک، فناوری باتری است. ربات‌های موکسی با هر بار شارژ هوشمند، حدود 16 ساعت کار می‌کنند، اما با افزایش قدرت پردازشی، مصرف انرژی به یک گلوگاه تبدیل می‌شود. چو اشاره می‌کند که برخی از ربات‌های انسان‌نمای فعلی تنها 90 دقیقه زمان کارکرد دارند. علاوه بر این، ایمنی باتری، به ویژه در محیط‌های حساسی مانند بیمارستان، یک اولویت اصلی است و نوآوری در زمینه باتری‌های ایمن‌تر با طول عمر بیشتر، یک نیاز حیاتی محسوب می‌شود.

در آینده، Diligent Robotics قصد دارد مهارت و چابکی (dexterity) ربات‌های خود را افزایش دهد تا بتوانند کارهای پیچیده‌تری مانند آماده‌سازی ست‌های جراحی یا مدیریت طیف وسیع‌تری از تجهیزات را انجام دهند. افزودن بازوی دوم و قابلیت مکالمه نیز در دست بررسی است. یکی از مهم‌ترین گام‌های بعدی، یکپارچه‌سازی مستقیم موکسی با پرونده‌های الکترونیک بیمارستان است. با این قابلیت، به جای اینکه یک پرستار به صورت دستی درخواستی را در اپلیکیشن ثبت کند، فرآیندهایی مانند پذیرش یک بیمار جدید می‌تواند به طور خودکار وظیفه‌ای را برای ربات ایجاد کند. این سطح از یکپارچگی، پتانسیل واقعی ربات‌ها را برای بهینه‌سازی گردش کار در محیط‌های پیچیده آشکار خواهد کرد.

جمع‌بندی : 

در حالی که غول‌های فناوری بر روی ربات‌های انسان‌نمای دوپا تمرکز کرده‌اند، استارتاپ تگزاسی Diligent Robotics با ربات چرخ‌دار بیمارستانی خود، موکسی، رویکردی عمل‌گرایانه‌تر را به نمایش می‌گذارد. موکسی به عنوان یک «حداقل ربات انسان‌نمای کارا» طراحی شده تا با خودکارسازی وظایف لجستیکی، زمان گران‌بهای پرستاران را آزاد کند. این ربات با استفاده از چرخ برای ایمنی، بازو برای تعامل و سر برای ارتباط غیرکلامی، در بیش از ۲۵ بیمارستان با موفقیت به کار گرفته شده و ثابت می‌کند که حل مشکلات واقعی، مؤثرتر از تقلید صرف از فرم انسانی است و ربات‌های چرخ‌دار را به عنوان یک بازیگر کلیدی در آینده نزدیک اتوماسیون معرفی می‌کند.

———————————————————————————

• نکات کلیدی:

• استارتاپ Diligent Robotics با ربات چرخ‌دار خود به نام موکسی (Moxi)، ایده برتری ربات‌های انسان‌نمای دوپا را به چالش می‌کشد.

• موکسی برای خودکارسازی وظایف لجستیکی در بیمارستان‌ها طراحی شده تا زمان کادر درمان (که تا ۳۰٪ صرف این امور می‌شود) را برای مراقبت از بیمار آزاد کند.
• طراحی موکسی یک «حداقل ربات انسان‌نمای کارا» است: چرخ‌ها برای ایمنی و پایداری، بازو برای تعامل با محیط (مثل فشردن دکمه آسانسور) و سر برای ارتباط غیرکلامی.
• بیش از ۹۰ ربات موکسی در بیمارستان‌ها مستقر شده، ۱.۲ میلیون وظیفه انجام داده و معادل نیم میلیون ساعت در زمان کادر درمان صرفه‌جویی کرده‌اند.

• بنیان‌گذاران شرکت معتقدند برای اکثر کاربردهای تجاری، ربات‌های چرخ‌دار راه‌حل بهینه‌تر و منطقی‌تری نسبت به ربات‌های دوپای پیچیده هستند.

• نکات تکمیلی:

• ویویان چو، هم‌بنیان‌گذار شرکت، ربات‌های دوپا را تنها برای کاربردهای خاص مانند مناطق فاجعه‌زده یا خانه‌های دارای پله ضروری می‌داند.

• فناوری باتری یک چالش بزرگ است؛ موکسی با هر بار شارژ ۱۶ ساعت کار می‌کند در حالی که برخی ربات‌های انسان‌نما تنها ۹۰ دقیقه کارایی دارند.

• در نقشه راه آینده موکسی، افزودن بازوی دوم و یکپارچه‌سازی با پرونده‌های الکترونیک بیمارستان برای اتوماسیون کامل‌تر قرار دارد.

• نتیجه گیری:

در بازاری که مجذوب ظاهر آینده‌نگرانه ربات‌های دوپا شده، شرکت Diligent Robotics با ربات موکسی یک واقعیت قدرتمند و کاربردی را به نمایش می‌گذارد. موفقیت چشمگیر موکسی در محیط پیچیده بیمارستان ثابت می‌کند که ارزش واقعی رباتیک نه در تقلید کامل از فرم انسان، بلکه در حل هوشمندانه و ایمن مشکلات دنیای واقعی نهفته است. این رویکرد عمل‌گرایانه، ربات‌های چرخ‌دار را به عنوان قهرمانان گمنام و اسب‌های کاری انقلاب رباتیک در آینده نزدیک معرفی می‌کند.

• پرسش‌های تحقیقاتی بیشتر:

• با پیشرفت فناوری باتری، آیا شکاف کارایی بین ربات‌های چرخ‌دار و دوپا کاهش یافته و ربات‌های انسان‌نما را برای فضاهای تجاری توجیه‌پذیرتر خواهد کرد؟

• فلسفه طراحی «حداقل ربات انسان‌نمای کارا» چگونه می‌تواند در سایر صنایع مانند انبارداری، خرده‌فروشی یا تولید به کار گرفته شود؟
• موانع روانی پذیرش ربات در محیط‌های حساسی مانند بیمارستان چیست و طراحی موکسی چگونه توانسته بر این موانع غلبه کند؟

• آیا بازار رباتیک در آینده به دو شاخه مجزا تقسیم خواهد شد: ربات‌های دوپا برای خانه‌ها و محیط‌های نامنظم، و ربات‌های چرخ‌دار برای فضاهای تجاری و صنعتی استاندارد؟

• سخن پایانی نویسنده :

این مقاله یک تلنگر واقع‌گرایانه و بسیار به‌جاست. ما در ایران اغلب مسحور ویترین پر زرق و برق فناوری مثل ربات تسلا می‌شویم، اما داستان موکسی به مراتب به واقعیت‌های ما نزدیک‌تر است. این یک درس «نوآوری عمل‌گرایانه» است. به جای دنبال کردن پیچیده‌ترین و گران‌ترین راه‌حل، آن‌ها یک «نقطه درد» واقعی (اتلاف وقت پرستاران) را پیدا کرده و با ساده‌ترین تکنولوژی مؤثر آن را حل کرده‌اند. این یک الگوی فوق‌العاده برای شرکت‌های دانش‌بنیان ماست. ما استعدادهای بی‌نظیری داریم که می‌توانند راه‌حل‌های «موکسی‌طور» برای صنایع خودمان، از بهداشت و درمان گرفته تا کشاورزی و تولید، خلق کنند. مسئله، حل کردن مشکلات امروز با مناسب‌ترین ابزار موجود است، نه فقط رویاپردازی برای فردا.

منبع : به گزارش  Businessinsider 

 

در مجله سایبرلایف بخوانید